W ślad za decyzją z 5 III ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR Ławrientij Beria wydał rozkaz o „rozładowaniu” więzień, w wykonaniu którego wywieziono z więzień w Baranowiczach, Brześciu, Drohobyczu, Lwowie, Łucku, Pińsku, Równem, Stanisławowie, Tarnopolu i Wilejce (oraz z więzień na terenie Białostocczyzny), a następnie rozstrzelano co najmniej 7 305 więźniów. Nazwiska 3435 z nich znajdują się na tzw. ukraińskiej liście katyńskiej (m.in. przeszło 700 oficerów i przeszło 700 policjantów).

Pierwszy transport śmierci z sowieckiego obozu jenieckiego w Kozielsku do Katynia koło Smoleńska (ostatni transport 12 V; łącznie 4 421 ofiar), 4 IV – pierwszy transport śmierci z obozu w Ostaszkowie do Kalinina-Tweru (łącznie 6 311 ofiar) i 5 IV – pierwszy transport śmierci z obozu w Starobielsku do Charkowa (ostatni transport 12 V; łącznie 3 820 ofiar). Ocalało jedynie 395 jeńców (205 z Kozielska, 112 z Ostaszkowa i 78 ze Starobielska), wywiezionych do obozu w Pawliszczew Borze (Juchnowie), a następnie do obozu w Griazowcu. Do odpowiedzialności za zbrodnię katyńską władze ZSRR przyznały się – po 50 latach zaprzeczeń – dopiero w 1990 r. Nikt ze sprawców, rozkazodawców ani wykonawców zbrodni katyńskiej do dziś nie został ukarany.

Szyfrogram szefa miejscowego Zarządu NKWD Dymitra Tokariewa do zastępcy ludowego komisarza spraw wewnętrznych ZSRR Wsiewołoda Mierkułowa o rozstrzelaniu pierwszego transportu 343 jeńców wojennych z obozu w Ostaszkowie: „Z pierwszego zlecenia wykonano nr 343”.

Przekazanie budynków obozu jenieckiego miejscowemu Muzeum Krajoznawczemu.

Ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR Ławrientij Beria w rozmowie z ppłk. dypl. Zygmuntem Berlingiem o polskich jeńcach w Kozielsku i Starobielsku: „My sdiełali s nimi bolszuju oszybku” („Zrobiliśmy z nimi wielką pomyłkę”; według niektórych relacji zdanie to brzmiało: „Zrobiliśmy z nimi wielką pomyłkę, oddaliśmy ich Niemcom”).