Wystawa, przygotowana przez Muzeum Historii Polski oprócz wstrząsających informacji o zbrodniach popełnionych w jednym z największych miejsc zagłady Polaków w czasie II wojny światowej, zwracająca uwagę na kwestie pamięci i zapomnienia.

Nieprzypadkowo jest ona prezentowana w Forcie VII w Poznaniu. Uruchomiony w Forcie VII Konzentrationslager Posen był największym w Wielkopolsce ośrodkiem eksterminacji polskich elit. Gigantyczną maszyną śmierci powiązaną z realizacją „Inteligenzaktion” – planu eksterminacji polskiej inteligencji, był obóz koncentracyjny w Gusen.

Gusen było miejscem kaźni, które w publicystyce historycznej określane jest często jako „drugi Katyń” polskiej inteligencji. Podstawą współpracy obu okupantów był podpisany pakt Ribbentrop-Mołotow oraz niemiecko-radziecki traktat o granicach i przyjaźni. Tajne załączniki tego ostatniego przewidywały współdziałanie Gestapo i NKWD w zwalczaniu polskiej agitacji. Obie strony zobowiązały się do likwidacji wszelkich jej przejawów i wzajemnego informowania w celu podjęcia „odpowiednich środków”. Do tej agitacji była zdolna przede wszystkim polska inteligencja. Okupanci wywiązując się z porozumienia największe ośrodki eksterminacji elit intelektualnych Rzeczypospolitej stworzyli poza granicami okupowanej Polski. Obozy te łączy nie tylko cel zbrodni. Efektem cynicznej polityki miało być otoczenie prawdy o zbrodni katyńskiej i dokonanej w Gusen mrokiem niepamięci.

Bliskość przesłania płynącego z tych miejsc martyrologii Polaków spowodowała udział w otwarciu wystawy przedstawicieli muzeów głoszących prawdę o okupacji sowieckiej i niemieckiej. Wspólnie z przybyłymi świadkami tamtych dni oraz ich bliskimi, biorący udział w otwarciu wystawy, mówili o konieczności jasnego wskazywania katów i Ofiar oraz o wadze pamięci. Podkreślali, iż tylko przekaz pokoleń może zapewnić trwanie pamięci i refleksje, naukę, która wynika z tego, co przeżyte.